เหตุการณ์ความแห้งแล้งเมื่อ 4.2 พันปีก่อนปัจจุบัน เป็นหนึ่งในเหตุการณ์ทางภูมิอากาศที่รุนแรงที่สุดของสมัยโฮโลซีน[2] โดยนับเป็นจุดเริ่มต้นของช่วงอายุเมฆาลายันซึ่งเป็นช่วงอายุปัจจุบันในสมัยโฮโลซีนเหตุการณ์นี้เริ่มต้นขึ้นประมาณปี 2200 ก่อนศริสต์ศักราช โดยอาจกินเวลาตลอดก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 22 เหตุการณ์นี้เป็นสมมติฐานการล่มสลายของอาณาจักรเก่าในอียิปต์ รวมถึง จักรวรรดิแอกแคดในเมโสโปเตเมีย และวัฒนธรรมเหลียงซูบริเวณลุ่มแม่น้ำแยงซีตอนล่าง[3][4] ความแห้งแล้งอาจทำให้เกิดการเริ่มต้นของการล่มสลายของอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ ซึ่งทำให้ประชากรบางส่วนเคลื่อนย้ายไปทางด้านตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งเป็นบริเวณที่เหมาะสมต่อต้องการมากกว่า[5] รวมไปถึงการอพยพของกลุ่มคนพูดภาษากลุ่มอินโด-ยูโรเปียนเข้าสู่อินเดีย[6]นักวิทยาศาสตร์บางคนไม่เห็นด้วยกับข้อสรุปนี้ โดยอ้างว่าหลักฐานของเหตุการณ์นั้นไม่ใช่ภัยแล้งทั่วโลกและระยะเวลาการเกิดนั้นไม่ชัดเจน[7]